Juni 2015

Romeo, ons eerste lunkarya beertje uit Purmerend. 

Ze heeft een gladhaar bij de dierenwinkel uitgezocht en zie hierboven wat een knapperd. ZMijn dochter heeft haar de naam Tina gegeven. Iedere dag en avond lekker op schoot om heerlijk te knuffelen en wat is ze tam geworden. Omdat een cavia niet alleen hoort te zitten hebben we 2 weken later een 2e caafjes erbij gehaald ook uit een dierenwinkel. Het 2e caafje was een zielig hoopje, bibi genaamd (van de film Bibi & Tina)

We hebben Tina 1 keer zwanger laten worden van Romeo (een fun-nestje) om te kijken of Romeo wel fokgeschikt was en ja ... dat was hij. De buik van Tina groeide goed en de zwangerschap liep voorspoedig.

Goed in de gaten gehouden in de laatste 2 weken maar een bevalling kan heel snel gaan en hebben we dus te laat zien gezien dat Tina bevallen was van 2 jongen. Ze lagen dood in het hok en waren echt mega groot ... jammer dat we de jonkies dood gevonden hebben maar gelukkig heeft Tina het goed gedaan en is ze snel hersteld van haar zwangerschap. Om haar geen verdere risico's te laten lopen is het bij die ene zwangerschap gebleven. Het was voor ons echt een knuffelcaaf en als ze op schoot zat ging ze heerlijk 'zen' op haar zij liggen om zich te laten aaien. Als mijn man haar aaide maakte ze heerlijke piep geluiden en dat deed ze alleen bij hem.

We hebben 3,5 jaar plezier van haar gehad totdat het me opviel dat ze geen groenvoer meer at, ze keek er niet meer naar om terwijl ze er echt dol op was. Bij nader onderzoeken zag ik dat ze een natte kin had en dat ze kokhalsde. Er kwam speeksel uit haar bekje. Woensdag 16 mei ben ik met haar naar de dierenarts geweest omdat ik een vermoedde had dat ze last had van haar kiezen of wellicht een gasbuik (neusje was gewoon schoon en geen traanoogjes). Bij de arts heeft ze een vochtinfuus gekregen en is het gebit nagekeken. Niets aan de hand behalve het speeksel wat ze bleef spugen en onder temperatuur (34º). Voor de zekerheid een paar uur bij de dierenarts gelaten en op een warmtedeken gezet. Na een paar uur kreeg ik telefoon dat er geen vooruitgang in zat en dat ze het dwangvoer weer uitspuugde, misschien verstandig om in te laten slapen... 

Omdat het de cavia van mijn dochter is en Tina geen pijn had en ik toch zelf wilde proberen of het wellicht met voeren thuis beter ging hebben we haar opgehaald en apart van haar vriendinnetje gezet. Een kruikje erbij en iedere 3 uur voeding. Er zat verbetering in en de volgende ochtend heeft ze zelf een blad andijvie en wat paprika gegeten, ze dronk hele kleine beetjes en keutelde zo nu en dan. We hadden hoop dat het langzaamaan wat beter zou gaan maar ze werd ondanks de medicijnen en de voeding toch zwak en hield de onder temperatuur (36º). Vrijdagnacht vond ik het heel slecht gaan en mijn plan was om haar zaterdagochtend toch weer naar de dierenarts te brengen alhoewel die niet veel kon doen want er zou een grondige bek/keelinspectie moeten plaatsvinden en dit gebeurd onder narcose, en een narcose zou ze niet overleven. Zaterdagochtend 19 mei is ze helaas overleden.

We hebben ontzettend veel knuffelplezier van haar gehad en het was echt een hele lieve tamme caaf die je liefdesbeetjes en likjes gaf als ze op schoot zat.

Haar vriendinnetje Bibi gaan we koppelen aan een ander zeugje zodat ze in ieder geval niet alleen zit.

Het was weer een intensieve, stressvolle en moeilijke periode maar we hebben ons uiterste best gedaan om haar erdoorheen te slepen. Helaas heeft het weer niet mogen baten en heeft de caviahemel er alweer  een prachtige ster bij gekregen.

Lieve Tina, je was een super lieve knuffel caaf en jammer dat we je langer hebben mogen knuffelen. We gaan je likjes, wheepjes en liefdesbeetjes ontzettend missen. Tina het ga je goed en groetjes aan Kyra!